In de samengestelde foto’s op groot formaat van Stéphane Couturier zien we strakke lijnen van architectuur (vooral gevels), van bedrijfsinterieurs en bouwterreinen. Ze zetten de kijker dikwijls op het verkeerde been: het is niet altijd duidelijk of het een samengesteld beeld is of een afbeelding van de werkelijkheid. Dit spanningsveld maakt het zo boeiend. Op een bepaald ogenblik gaat de fotografie zelfs over in een constructie met reliëf.
Op zijn tentoonstelling “Réseau cristallin” levert Alexandre Christiaens foto’s van een reiziger. De geschiedenis en de hedendaagse realiteit vermengen zich in zijn zwart-wit beelden, als legendes die elke een nieuwe vertellijn krijgen. De contrasten die hij als reiziger op zijn tochten vindt zijn hoogst merkwaardig en vragen een beetje stilstand bij het bekijken.
Met “L’Heure Bleue” heeft Anne-Sophie Costenoble beslist een goede titel gekozen om haar dromerige schijnwereld die ze wil uitdrukken te bevestigen. De beelden stralen tederheid uit in een omfloerste sfeer van donkere tinten. De tijd van het blauwe uur, van dromen bij avondlicht of ochtendschemering, is nooit ver weg.
De samenwerking tussen het Museum en Le Soir geeft altijd aan jong talent de kans om zich aan een publiek te presenteren. Dit keer is Joséphine Desmenez aan de beurt. Deze laatstejaarsstudente van La Cambre toont dat ze over een bijzonder talent beschikt. In het kader van een workshop verbleef ze in een Siciliaans natuurreservaat waar ze geconfronteerd werd met de migrantenproblematiek. Haar eigen kijk op natuur en mens bevestigt dat ze over het goede oog beschikt.
(FDM)
Lees meer: http://www.museephoto.be/actuellesnl.html